Het vermogen om te ademen is een belangrijke functie. Het vermogen om efficiënt te ademen is nog belangrijker. Als u niet kunt ademen, krijgen uw organen niet genoeg zuurstof, waardoor ze onder druk komen te staan. Dit kan een ernstig probleem zijn als de toestand aanhoudt en leidt tot complicaties zoals bronchitis en emfyseem. De functie van de longen moet ook af en toe worden gecontroleerd. Als u ademhalingsproblemen hebt, is het absoluut noodzakelijk dat uw arts minstens eenmaal per jaar een longfunctieonderzoek (LFA) of spirometrietest uitvoert. De LFA helpt de longfunctie van de patiënt te beoordelen door middel van spirometrietests op kantoor of thuis met behulp van diagnostische apparatuur. De longfunctieanalist kan helpen bij het bepalen van de mate waarin de longen worden aangetast door een aandoening. Het stelt artsen ook in staat bepaalde aandoeningen zoals chronische bronchitis, taaislijmziekte en astma met grotere gevoeligheid te diagnosticeren door de luchtstroomweerstand (AFR) te meten.
Hoe wordt de longfunctie gemeten?
Er zijn verschillende methoden om de longfunctie te meten, waaronder longfunctietests en radiografie van de borstkas. Een longfunctietest meet het vermogen van iemands longen om uit te zetten en samen te trekken en de relatieve capaciteit van elke long om zich met lucht te vullen. Een radiografie van de borstkas toont de longen, de borstholte en het hart. Beide onderzoeken worden gebruikt om een volledig beeld te krijgen van de longfunctie. Longfunctietests meten een aantal verschillende parameters, zoals het geforceerd expiratoir volume en de longcapaciteit (FEV1), de vitale capaciteit (VC) en de FEV1/FVC-verhouding. Deze tests kunnen vaak worden uitgevoerd met draagbare apparatuur, wat ze nuttig maakt voor mensen die misschien niet in staat zijn hun arts vaak te bezoeken.
Hoe wordt iemands longfunctie gemeten met spirometrie?
Spirometrie is een reeks longfunctietests die worden uitgevoerd met een spirometer. De test meet de hoeveelheid lucht die u in één seconde kunt uitademen (FEV1), de hoeveelheid lucht die u na een bepaalde tijd in één seconde kunt uitademen (FEV1/FVC) en de hoeveelheid lucht die u na een bepaalde tijd in één seconde kunt uitademen (FEV6). De longfunctietest wordt bij de arts uitgevoerd met een spirometer. De arts kan u ook vragen om een röntgenfoto van de borstkas te maken om de longen en borstholten te kunnen vergelijken met de resultaten van de spirometrische test.
Wat zijn de resultaten van longfunctietests?
Longfunctietests worden gebruikt om iemands longcapaciteit te beoordelen. Deze capaciteit is de hoeveelheid lucht die de longen kunnen vasthouden als ze volledig zijn opgeblazen. De longcapaciteit wordt gemeten in liters, of kubieke voeten. Eén liter lucht is ongeveer 31 kubieke voet. De longinhoud varieert van persoon tot persoon en kan ook in de loop der tijd veranderen. De longinhoud wordt vaak gebruikt om te zien of de longen voldoende functioneren. De longinhoud wordt gemeten met spirometrie, wat vergelijkbaar is met een blaastest.
Conclusie
Kunnen ademen is een belangrijke functie. Het vermogen om efficiënt te ademen is nog belangrijker. Als u niet kunt ademen, krijgen uw organen niet genoeg zuurstof, waardoor ze onder druk komen te staan. Dit kan een ernstig probleem zijn als de aandoening aanhoudt en leidt tot complicaties zoals bronchitis en emfyseem.
De functie van uw longen moet ook van tijd tot tijd worden gecontroleerd. Als u ademhalingsproblemen hebt, is het noodzakelijk dat uw arts ten minste eenmaal per jaar een longfunctieonderzoek (LFA) of spirometrietest uitvoert. De LFA helpt de longfunctie te bepalen door middel van spirometrietests op kantoor of thuis met behulp van diagnostische apparatuur. Het stelt artsen ook in staat bepaalde aandoeningen zoals chronische bronchitis, taaislijmziekte en astma met grotere gevoeligheid vast te stellen door de luchtstroomweerstand te meten. De AFR helpt vast te stellen of iemand astma en andere longaandoeningen heeft door de luchtstroomweerstand te meten.